HİPERAKTİF ÇOCUKLAR

Ayrıntılar

Kategori: Çocuk Pisikolojisi

DİKKAT EKSİKLİĞİ ve HİPERAKTİVİTE DURUMU NEDİR ?

Dikkat eksikliği ve hiperaktivite durumu adından da anlaşılacağı gibi çocuklarda genellikle doğumdan beri var olan ve özellikle 3-4 yaşlarından itibaren fark edilen,   yaşıtlarına ve gelişimsel dönemine kıyasla çok aşırı hareketlilik,   yerinde duramama ve kıpır kıpır olma durumu ile birlikte, dikkatin çok çabuk dağılması,  dikkatini uzun süre bir işte devam ettirememe ile karakterize olan bir durumdur. Genelde hem dikkat eksikliği hem hiperaktivite durumunun birlikte yoğun olarak bulunmasına karşın bazen hareketliliğin ön planda olduğu,  dikkat eksikliğinin geri planda olduğu veya tam tersi olarak dikkat eksikliğinin ön planda olduğu,  hareketliliğin geri planda olduğu durumlar olabilir. Aynı zamanda çocuğa hiperaktif diyebilmemiz için hem 7 yaşından önce bazı belirtilerin olması hem de en az iki farklı ortamda bu tablonun görülmesi gerekir. Yani her hareketli çocuğa hiperaktif demek mümkün değildir. Genel olarak eğilim,  hareketli çocukların tamamına bu türlü bir tanımlamanın kullanılması şeklindedir. Ama doğru tanı bu durumun tedavisinin önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Yanlış tanı durumunda başka sıkıntısı olan çocuklar hiperaktivite tedavisi ile oyalanmaktadırlar.

BELİRTİLER NELERDİR ?

Bu çocuklar genel olarak dikkatlerini uzun süre toparlayamazlar,  başladıkları işlerin sonunu getirmekte güçlük çekerler,  dikkat gerektiren günlük işlerden kaçınırlar,  eşyalarını sık sık kaybederler,  günlük işlerde unutkanlıkları vardır (bu unutkanlık zeka sorunundan değil bizzat hastalığın doğasında olan dikkat eksikliğinden kaynaklanmaktadır),  işlerini düzensiz ve dağınık yaparlar,  genelde bir işten diğerine çok sık geçiş yaparlar,   karşısındakini sanki dinlemiyormuş gibi görünme ve sık sık konu değiştirme görülür,  dikkatleri ilgisiz uyaranlarla sık sık dağılır,   çalışmaları plansızdır,  yaptıkları işlerde dikkatsizce hatalar yaparlar.

MEB'de zorunlu okul öncesi eğitim için müfredat

Ayrıntılar

Kategori: Haberler

 Milli Eğitim Bakanlığının, Türkiye genelinde 54-66 aylık çocukların okul öncesi zorunlu eğitim kapsamına alınması çalışmaları kapsamında, akademisyen ve öğretmenlerden oluşan komisyon, eğitim müfredatı ve materyal çalışmalarını yürütüyor.

Okul öncesi zorunlu eğitim, gelecek yıldan itibaren eğitim bölgelerinden seçilecek okullarda, pilot uygulama olarak başlatılacak, 2019'da ise Türkiye genelinde zorunlu hale getirilecek.

Yeni Orta Vadeli Program'da yer alan ve okul öncesi eğitimin zorunlu eğitim kapsamına dahil edilmesine ilişkin çalışmalarla ilgili MEB yetkililerinden alınan bilgilere göre, bakanlık pek çok ülkenin okul öncesi eğitim programı ve müfredatını inceledi.

Mevcut durumda, okul öncesi eğitimde 5 yaşta yüzde 67 olan okullaşma oranının 2019'a kadar yüzde 100'e çıkarılması hedefleniyor. MEB, bu hedefin gelecek yıldan itibaren Türkiye genelinde uygulanabilmesi için, çalışmalarını hızlandırdı. Bakanlıkça, zorunlu okul öncesi eğitim için gerekli olan bölgelerde derslik ihtiyacının giderilmesi için 336 adet çelik konstrüksiyondan oluşturulmuş mobil sınıf planlaması da yapıldı.

Çocuk Eğitimi ve Çocuğun Ruhsal Yönü

Ayrıntılar

Kategori: Çocuk Eğitimi

Çocuk eğitimi

Her çocuk ayrı bir dünyadır. Çocuk yetiştirmek ise  en kutsal, en büyük, en zor ve hayat boyu devam ettirilmesi gereken en önemli sanattır. Gelecek açısından düşünüldüğünde bu konunun önemi her geçen gün çok daha iyi anlaşılmaktadır. Daha doğacak çocuk anne karnında iken anne babaların kafasında bir çok soru işareti oluşur. Kız mı erkek mi olacak? Sağlıklı doğup büyüyecek mi? Ailemizde ve günlük hayatımızda  nasıl bir değişiklik olacak? İleride nasıl bir insan olacak? Okul başarısı iyi olacak mı? Nasıl bir meslek sahibi olacak? Hayatta başarılı olacak mı?... Buna benzer yüzlerce soru ile çocuğu beklemeye koyulurlar.

Bütün bu soruların ve bazı bilinmeyenlerin yanısıra çocukların psikososyal gelişimini ve  kişilik gelişimini doğru yönlendirmek  anne babaların en önemli görevlerinden biridir. Bu görevin tam ve eksiksiz olarak yapılması ise her açıdan  çok önemli ve bir çok yönden zordur. Her ne kadar doğuştan ve genetik olarak alınan özellikler olmasına karşın, her çocuğun ayrı bir fiziksel yapısı,  kişilik özelliği, davranış paterni, psikososyal özellikleri, anlayışı, duygusal yapısı, zeka kapasitesi ve ruhsal gelişimi  bulunmaktadır. Bütün bu özellikler, aile ortamı ve devamlı değişen çevre şartları ile etkileşince ortaya bir çok yönü  ile anne babadan  farklı bir biyopsikososyal yapı ortaya çıkmaktadır.